با توجه به اینکه افغانستان در برابر چندین بلایای طبیعی از جمله زلزله، سیل و اثرات تغییرات آب و هوایی آسیب پذیر است، درس های آموخته شده از این تجربیات باید در شهرها و روستاهای بیشتری اعمال شود. تهیه طرح جامع تاب آور و طرح توسعه منطقه بندی مهمترین ابزار برای کاهش ریسک، افزایش تاب آوری و ارتقای توسعه پایدار است. با این تکنیک ها، برنامه ریزان شهری می توانند برای کاهش اثرات بلایای طبیعی منطقی تر عمل کنند. طرح‌های پهنه‌بندی معمولاً با رویکرد حساس به ریسک تهیه می‌شوند، اما در این طرح علاوه بر این موضوع ، تاب‌آوری اقلیمی نیز به عنوان یک موضوع کلیدی مورد بررسی قرار گرفت.